Τα παιδιά έπιασαν στα χέρια τους τις προάλλες το βιβλίο του Μάριου Μάζαρη “Τα χρώματα έχουν πόλεμο”.
Το βρήκαμε τόσο ευφάνταστο που σπάει τα στερεότυπα : “Υπάρχουν αγορίστικα και κοριτσίστικα χρώματα;” ή γίνεται η αγελάδα να έχει πράσινες κυλίδες αντί για μαύρες όπως συνήθως;
Με αφορμή λοιπόν αυτές τις αντιπαραθέσεις των χρωμάτων, σκεφτήκαμε πως θα ήταν αν όντως εκνευριζόταν το ένα χρώμα με το άλλο στην πραγματικότητα. Έτσι, βγάλαμε στην επιφάνεια τα χρώματα μας, χαρτόνια και το εργαλείο που σταγγίζει τα μαρούλια (δεν ξέρω πως λέγεται!- το είχα αγοράσει πριν μια 5ετία περίπου ακριβώς για αυτή τη χρήση και όχι για να πλένω μαρούλια).
Tips: Να πως ότι καλό είναι να έχετε χαρτόνια και όχι λεπτά χαρτιά γιατί δεν θα μπορέσει να το απορροφήσει εύκολα τόσο χρώμα που θα θέλουν να βάλουν τα παιδιά. Αν θέλετε μπορείτε να βάλετε και χάρτινα πιάτα. Επίσης προτείνω τα χρώματα να είναι σε μπουκάλια με στόμιο (εμείς αυτές τις πήραμε από ικέα, αλλά μπορείτε να βάλετε τέμπερες σε μπουκάλια με στόμιο – πχ της μουστάρδας) γιατί βγαίνουν σε λιγότερη ποσότητα και πετυχαίνεται πιο εύκολα το τελικό εφέ.
Και μετά αρχίζει το καλό. Στριφογυρίζετε και βγαίνει ένας… αφηρημένος αχταρτμάς! Και όμως τα παιδιά ενθουσιάζονται τόσο πολύ, ειδικά με το πως γίνεται η μίξη. ” Πως γίνεται να βγαίνει το τάδε χρώμα αφού είχα βάλει πιο πολύ από το άλλο; ” και ένα σωρό σκέψεις έρχονται στην πορεία για το πως να πετύχουν το χρωματικό αποτέλεσμα που θέλουν.
Αφού τα αφήσετε να στεγνώσουν ένα βράδυ, αν θέλετε μπορείτε να διακοσμήσετε τον τοίχο σας όπως είναι ή να τα βάλετε πρώτα σε ένα αυτοσχέδιο κάδρο όπως το σκέφτηκε η Σοφία.
“Τα χρώματα έχουν πολέμο”από τον Μάριο Μάζαρη και την εικονογράφο Ιφιγένεια Καμπέρη. Κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος.