Με κάθε κλαδάκι και πιο άνοιξη: Χαϊκού για τις τέσσερις εποχές

“Η επιτυχία ενός χαϊκού έγκειται στο πόσο ισχυρή είναι η ενεστωτική αποτύπωση μιας εικόνας, μιας παροντικής στιγμής, ενός συναισθήματος, μέσα από την γλωσσική τους συντομία και τη νοηματική τους πυκνότητα. Αυτά τα παράξενα τρίστιχα από διαδοχικά πέντε-επτά πέντε συλλαβές, κατά τη δημοφιλέστερή τους μορφή, γιαπωνέζικης προέλευσης ποιήματα, απαιτούν ιδιαίτερη επιδεξιότητα και λεπτοδουλεμένη αμεσότητα. Οι μελετητές τα χαρακτήρισαν “ακαριαία” ποιήματα για τη δύναμή τους να δρουν στο τώρα, με αμίμητη αμεσότητα και διεισδυτικότητα. Οι λίγες λέξεις που υπάρχουν στη διάθεση του ποιητή για να αποτυπώσει την εικόνα, ουσιαστικά ενεργοποιούν τον αναγνώστη, τον καθιστούν συνδημιουργό, να συνεχίσει, να ολοκληρώσει την πιθανή έλλειψη, να τη μετατρέψει σε μια νοηματική ολότητα κατά τις δικές του προσλήψεις.

Μες στο λιοπύρι
σκέφτεστε τις παγωνιές,
αχ, μυρμηγκάκια!

Η διακεκριμένη συγγραφέας Ροδούλα Παππά ακολουθεί τη φιλοσοφική και υπαρξιακή σειρά των εποχών. Άνοιξη/γέννηση, Καλοκαίρι/Παιδική ηλικία-Νεότητα, Φθινόπωρο/Ωρίμανση- Μέση ηλικία, Χειμώνας/Μαρασμός-Θνητότητα-Τέλος, δίχως να παραβιάζει τον κύκλο γυρίζοντας στην Άνοιξη του Κιμ Κι Ντουκ ως μήνυμα επιστροφής στη ζωή, ως υπαινιγμό κάθαρσης ή εξιλέωσης. Με απαλότητα, νηνεμία, γαλήνη, η συγγραφέας κινείται σε απλές λέξεις, μεταποιώντας τες σε εξίσου απλές εικόνες, δίχως να εκπίπτει στην υπερβολή για να συγκινήσει ή να μεταγγίσει νόημα. Μια πασχαλίτσα που προσγειώνεται στο χέρι, μια καρδερίνα σε μια ελιά που μετά το κλάδεμα του χειμώνα επιστρέφει στην άνθιση, παπαρούνες γύρω από ένα μικρό, λευκό, κυκλαδίτικο ίσως ξωκκλήσι κουβαλούν τη χαρμολύπη του Πάσχα, δυο γλάροι που εφορμούν στην ήρεμη ανοιξιάτικη θάλασσα για γεύμα… ”

Πηγή Elniplex